O πρίγκιπας των goalkeepers

Πολλοί μεγάλοι ποδοσφαιριστές έχουν φορέσει κατά καιρούς τη φανέλα της Celtic, αγγίζοντας τα όρια του θρύλου, με τα επιτεύγματά και την προσφορά τους στο σύλλογο. Λίγοι πάντως μπορούν να συγκριθούν με τον John Thomson, τον “πρίγκιπα των goalkeepers”.

Ο ταλαντούχος τερματοφύλακας έχασε τη ζωή του πραγματοποιώντας μια από τις γνωστές του ηρωικές εξόδους σε ένα Old Firm στο Ibrox, στις 5 Σεπτεμβρίου του 1931. Ήταν μόλις 22 ετών βασικός στη Celtic (211 συμμετοχές), έχοντας αγωνισθεί ήδη 4 φορές με τη φανέλα της εθνικής Σκωτίας.

Γεννημένος στη Γλασκώβη στις 28 Ιανουαρίου του 1909, στην περιοχή Kirkcaldy στην κοινότητα του Cardenden του Fife, o Τhomson έδειχνε από το δημοτικό την αγάπη του για το ποδόσφαιρο και αργότερα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ο δάσκαλός του N.E Lawton εξήρε το ταλέντο του, λέγοντας ότι ο μικρός ήταν γεννημένος τερματοφύλακας. Γιός ανθρακωρύχου σε ηλικία 14 ετών ακολούθησε τη δουλειά του πατέρα του (ο οποίος λεγόταν επίσης John).

Το 1924 άρχισε να παίζει στην τοπική ομάδα Bowhill Rovers και ένα χρόνο μετά πήγε στη Wellesley Juniors. Το ταλέντο του μοναδικό δεν άργησε να τραβήξει την προσοχή του τοπικού Tύπου, που είδε στο πρόσωπό του ένα πολλά υποσχόμενο τερματοφύλακα. Ο τότε προπονητής της Celtic, Willie Maley, έψαχνε για goalkeeper κι είχε ακούσει για ένα ταλαντούχο νεαρό στην ανατολική Σκωτία.

Στις 30 Οκτωβρίου του 1926 υπέγραψε στη Celtic (χωρίς να είναι καθολικός) σε ηλικία 17 ετών, αντί του ποσού των 10 λιρών! Δεν ήταν η πρώτη επιλογή, όταν στις 5 Φεβρουαρίου του 1927 η Celtic κέρδισε 6-3 τη Brechin City. O Maley, δεν ήταν ικανοποιημένος από τα 3 γκολ που είχε δεχθεί ο Peter Shevlin κι αποφάσισε να δώσει μια ευκαιρία στον 18χρονο Thomson. Αυτό ήταν.

Ο μικρός έγινε αναντικατάστατος, βοήθησε την ομάδα του να τερματίσει δεύτερη πίσω από τους Rangers και να κερδίσει το κύπελλο Σκωτίας, επικρατώντας στον τελικό 3-1 της East Fife.

Σταθερότατος, μπορούσε να εξουδετερώσει με άνεση τα δυνατότερα σουτ, ο Τhomson ήταν άφοβος σε μια εποχή που οι τερματοφύλακες δεν είχαν την απαιτούμενη προστασία όσον αφορά τον εξοπλισμό τους, αλλά και τους κανονισμούς. Δε δίσταζε να κάνει ριψοκίνδυνες επεμβάσεις αδιαφορώντας για τη σωματική του ακεραιότητα.

Δεν άργησε έτσι ο πρώτος σοβαρός τραυματισμός όταν εναντίον της Airdrie στις 5 Φεβρουαρίου του 1930, έσπασε το σαγόνι του και υπέστη κατάγματα σε αρκετά κόκκαλα, στην κλείδα, ενώ έχασε και δύο δόντια. Συνέχισε απτόητος παρά τις ανησυχίες της μητέρας του Jean, που δεν κατάφερε να τον αποθαρρύνει, όταν του είπε ότι είχε κακιά προαισθήματα.

Ο νεαρός τερματοφύλακας κέρδισε για δεύτερη φορά το κύπελλο Σκωτίας το 1931, όταν στον επαναληπτικό του 2-2, η Celtic νίκησε 4-2 τη Motherwell. Aυτά ήταν και τα μοναδικά του τρόπαια με τους Bhoys. Είχε ήδη κάνει το ντεμπούτο του στην εθνική στις 18 Μαίου του 1930 στη νίκη επί της Γαλλίας με 2-0.

Στις 25 Οκτωβρίου του 1930 αγωνίστηκε εναντίον της Ουαλίας για να κάνει άλλες δύο εμφανίσεις με την εθνική κόντρα εναντίον της Ιρλανδίας και της Αγγλίας στις οποίες κράτησε απαραβίαστη την εστία του. Βασικός πια στην εθνική Σκωτίας, δεν ήταν γραφτό να φορέσει ξανά τη φανέλα με το λιοντάρι στο στήθος.

Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1931 η Celtic αντιμετώπιζε στο Ibrox τους Rangers σε ένα ακόμα Old Firm, παρουσία 80.000 θεατών.

To σκορ ήταν 0-0 όταν ο Sam English των Rangers πήγε στη μπάλα την ίδια στιγμή που ο Thomson πραγματοποιούσε μια από τις γνωστές εξόδους του.

Το κεφάλι του άτυχου νεαρού συγκρούστηκε με το γόνατο του English και ο goalkeeper της Celtic βρέθηκε στο έδαφος αιμόφυρτος, με τις αισθήσεις του χαμένες. Μεταφέρθηκε με φορείο εκτός αγωνιστικού χώρου, ενώ λέγεται ότι τη στιγμή της σύγκρουσης, ακούστηκε μια γυναικεία κραυγή από τις κερκίδες, που δεν ήταν άλλη από της αρραβωνιαστικιάς του Margaret Finlay, που έβλεπε το ματς, μαζί τον Jim, τον αδερφό του Thomson. Βαριά κάκωση κρανίου τον οδήγησε στο χειρουργείο, όμως παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του Δρ. Norman Davidson, η εγχείρηση ήταν ανεπιτυχής και το ίδιο βράδυ ανακοινώθηκε ο θάνατός του.

Το γεγονός σόκαρε όλη τη Σκωτία και την κηδεία του άτυχου τερματοφύλακα στις 9 Σεπτεμβρίου του 1931, παρακολούθησε 40.000 κόσμος. Ο Sam English απαλλάχθηκε από κάθε κατηγορία, δεχόταν όμως αποδοκιμασίες σε κάθε παιχνίδι και ένα χρόνο μετά έφυγε για να παίξει στη Liverpool.

Στο βιβλίο του “Η ιστορία της Celtic 1888-1938”, o τότε προπονητής της ομάδας Willie Maley, γράφει μεταξύ άλλων: “ Ανάμεσα στο γαλαξία των ταλαντούχων τερματοφυλάκων της Celtic o John Thomson ήταν ο μεγαλύτερος”, ενώ ο δημοσιογράφος John Arlott είχε γράψει: “Ένας μεγάλος παίκτης που ήρθε παιδί στο άθλημα κι έφυγε παιδί. Δεν είχε προκάτοχο και δεν έχει αντικαταστάτη. Ήταν μοναδικός”.

O τάφος του John Thomson αποτελεί ακόμα και σήμερα τόπο προσκυνήματος των οπαδών της Celtic, ενώ κάθε χρόνο διεξάγεται προς τιμήν τουρνουά παιδικών ομάδων γνωστό ως "The John Thomson Trophy". Αξεπέραστος στις τάξεις των οπαδών της Celtic, τα συναισθήματα των οποίων-κι όχι μόνο-αποτυπώνονται στην επιγραφή της ταφόπλακας του John Thomson: “Δεν πεθαίνει ποτέ αυτός που ζει στις καρδιές όσων άφησε πίσω”.