Σαν σήμερα στις 12 Ιουνίου του 1915 #1
Σαν σήμερα στις 12 Ιουνίου του 1915 o Willie Angus της Celtic κερδίζει το μεγαλύτερο παράσημο που μπορεί να δοθεί στο βρετανικό στρατό το Victoria Cross (το σταυρό της Βικτωρίας σε ελεύθερη μετάφραση). Ο Angus έπαιζε στην ομάδα της γενέτειρα του στο Lanarkshire, την Carluke Rovers FC, όταν τον πήρε η Celtic το 1911.
Έπαιξε σε δύο σεζόν το (1912-13 και 1913-14) στη Celtic όμως ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος διέκοψε την καριέρα του. Τα κατoρθώματα του ξεπερνούν τα ποδοσφαιρικά γήπεδα μιας κι έγινε ο πρώτος Σκωτσέζος που τιμήθηκε ποτέ με το Victoria Cross.
Ήταν σαν σήμερα 12 Ιουνίου το 1915 στο Givenchy της Γαλλίας. Ο Angus έχασε ένα μάτι, χτύπησε στο πόδι κι είχε 40 τραύματα όταν έσωσε τον υπολοχαγό James Martin, πατριωτάκι του από το Carluke, που είχε πέσει τραυματισμένος 2-3 μέτρα από τις γερμανικές γραμμές.
Έπαιξε σε δύο σεζόν το (1912-13 και 1913-14) στη Celtic όμως ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος διέκοψε την καριέρα του. Τα κατoρθώματα του ξεπερνούν τα ποδοσφαιρικά γήπεδα μιας κι έγινε ο πρώτος Σκωτσέζος που τιμήθηκε ποτέ με το Victoria Cross.
Ήταν σαν σήμερα 12 Ιουνίου το 1915 στο Givenchy της Γαλλίας. Ο Angus έχασε ένα μάτι, χτύπησε στο πόδι κι είχε 40 τραύματα όταν έσωσε τον υπολοχαγό James Martin, πατριωτάκι του από το Carluke, που είχε πέσει τραυματισμένος 2-3 μέτρα από τις γερμανικές γραμμές.
Το κατόρθωμα μου χαρακτηρίστηκε ως «η γενναιότερη πράξη που έγινε ποτέ στο Βρετανικό στρατό» από τον υπολοχαγό Col Gemmill.
Ο Angus πήρε στους ώμους του τον τραυματία, James Martin, και τον κουβάλησε σώζοντας τον, αγνοώντας τη βροχή των βλημάτων που τον γέμισαν τραύματα, έγιναν αιτία να χάσει το μάτι του, αλλά και να αχρηστευθεί το ένα του πόδι. Όταν ρωτήθηκε τι τον ώθησε να κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε χαρακτηριστικά: «Θα γύριζα μετά στο Carluke. Δε θα μπορούσα ποτέ να επιστρέψω αν άφηνα κάποιον από το Carluke να πεθάνει εδώ.»
Ο Angus πήρε στους ώμους του τον τραυματία, James Martin, και τον κουβάλησε σώζοντας τον, αγνοώντας τη βροχή των βλημάτων που τον γέμισαν τραύματα, έγιναν αιτία να χάσει το μάτι του, αλλά και να αχρηστευθεί το ένα του πόδι. Όταν ρωτήθηκε τι τον ώθησε να κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε χαρακτηριστικά: «Θα γύριζα μετά στο Carluke. Δε θα μπορούσα ποτέ να επιστρέψω αν άφηνα κάποιον από το Carluke να πεθάνει εδώ.»
Γνώρισε την αποθέωση όταν γύρισε στη Σκωτία -και από- όλη την ποδοσφαιρική κοινωνία αφού τόσο στο Celtic Park όσο και στο Ibrox (όταν ήταν επίσημος καλεσμένος και στους δύο ημιτελικούς του κυπέλλου Γλασκώβη), είδε τους θεατές να σηκώνονται όρθιοι για να τον χειροκροτήσουν. Έγινε πρόεδρος στη Carluke Rovers FC, θέση που κράτησε μέχρι το θάνατο του στις 14 Ιουνίου του 1959.
Δεν υπάρχουν σχόλια: