Το τραγικό τέλος ενός “μάγου” του Wembley

Ήταν 11 Ιούνη του μακρινού 1957, σαν σήμερα, όταν ο Hughie Gallacher έδωσε ένα άδοξο τέλος στη ζωή του πέφτοντας στις γραμμές του τρένου.
Γεννημένος το Φλεβάρη του 1903 στο Βόρειο Lanarkshire της Σκωτίας ο Hugh Gallacher έμελλε να γράψει τη δική του ιστορία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Ήταν ο πρώτος παίκτης που κατάφερε να σημειώσει 5 γκολ σε ένα ματς δύο φορές! Παρότι υστερούσε σε ύψος (μόλις 1,65) αλλά και βάρος, ο μικρόσωμος Hughie είχε ένα εντυπωσιακό κοντρόλ και μια ντρίμπλα που του επέτρεπε να αποφεύγει με άνεση τους αντίπαλους αμυντικούς. Η κορυφαία του εμφάνιση ήταν το 1928 όταν σημείωσε δύο γκολ στο εντυπωσιακό 5-1 της Σκωτίας επί της Αγγλίας μέσα στο Wembley. “Wembley Wizards” (οι μάγοι του Wembley) ονομάστηκε εκείνη η εθνική Σκωτίας, ένα προσωνύμιο που ακολούθησε το Hughie στην καριέρα του αφού επαναλάμβανε συχνά τη “μαγική” σχέση που είχε με τα αντίπαλα δίχτυα.
Μια σχέση που έμελλε να μπει σε επαγγελματική τροχιά το Δεκέμβριο του 1920 όταν ο Gallacher έπαιζε με τη μικρή ομάδα της Σκωτίας, εναντίον της αντίστοιχης της Ιρλανδίας στο Shawfield Stadium. Ο κοντούλης Gallacher ισοφάρισε με εντυπωσιακή κεφαλιά δύο λεπτά πριν τη λήξη τραβώντας το ενδιαφέρον του γραμματέα της Queen of the South, James Jolly. Ο Jolly πρότεινε στον Gallacher να δοκιμαστεί στην Queen of the South κι αν τα κατάφερνε θα έπαιρνε 30 λίρες υπογράφοντας επαγγελματικό συμβόλαιο και 5 λίρες τη βδομάδα συν τα έξοδα του. Το ποδόσφαιρο ήταν ήδη επαγγελματικό στη Σκωτία κι η ανακάλυψη του James Jolly θα απέδιδε άμεσα. Ο Gallacher έκανε το ντεμπούτο του σε ηλικία 17 ετών με την Queen of the South σημειώνοντας 4 γκολ στο 7-0 επί της St Cuthbert Wanderers στις 29 Ιανουαρίου του 1921 κι υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο στο τέλος της αναμέτρησης. O Gallacher έπαιξε σε μόλις 9 ματς με την Queen of the South σημειώνοντας 19 γκολ, αφού είχε ήδη τραβήξει το ενδιαφέρον της Airdieonians που ήταν ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του.
Το ντεμπούτο του με τα “διαμάντια” έγινε το Σεπτέμβριο του 1921 όμως ήταν την επόμενη σεζόν που έγινε βασικός και σημείωσε 5 γκολ στο 6-1 επί της Clyde.
O Gallacher σημείωσε 5 γκολ και το 1925 παίζοντας με τη μεικτή του σκωτσέζικου πρωταθλήματος κόντρα στην αντίστοιχη του ιρλανδικού πρωταθλήματος κι έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που επαναλάμβανε τέτοιο επίτευγμα. Με το Gallacher βασικό η Airdrieonians τερμάτισαν 3 σερί σεζόν στη 2η θέση του πρωταθλήματος, ενώ κατέκτησαν και το κύπελλο Σκωτίας, το πρώτο τρόπαιο στην ιστορία της ομάδας. 100 γκολ σε 129 ματς με τα “διαμάντια” ο Gallacher ήταν θρύλος της ομάδας και μοιραία τράβηξε το ενδιαφέρον αγγλικών συλλόγων. Οι οπαδοί των Airdieonians απειλούσαν ότι θα έκαιγαν τις κερκίδες σε περίπτωση πώλησης του ειδώλου τους, όμως ο Gallacher υπέγραψε στη Newcastle το Δεκέμβριο του 1925 αντί του ποσού των 6.500 λιρών. Σημείωσε δύο γκολ στο ντεμπούτο του, στο 3-3 με την Everton κι είχε φτάσει τα 15 γκολ στα πρώτα 9 παιχνίδια του με τη φανέλα της Newcastle. Παρότι είχε έρθει στη μέση της σεζόν ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας με 23 γκολ σε 19 παιχνίδια.
Tην επόμενη σεζόν (1926-27) σε ηλικία 23 ετών έγινε αρχηγός της Newcastle και την οδήγησε στο πρώτο της πρωτάθλημα μετά το 1909. Εκείνη τη σεζόν είχε σημειώσει 39 γκολ σε 41 ματς, ρεκόρ που δεν έχει ακόμα καταρριφθεί στη Newcastle κι είχε αποκτήσει και το προσωνύμιο “King of the Tyneside”.
H Νewcastle ήταν ο σημαντικότερος σταθμός της καριέρας του, έπαιξε σε 160 ματς σε μια πενταετία σημειώνοντας 133 γκολ.
Από τους πρώτους του μήνες εκεί είχε γνωρίσει κι ερωτευθεί τη 17χρονη Hannah Anderson, κόρη του ιδιοκτήτη της αγαπημένης του pub. Δεν πτοήθηκε από τις απειλές των συγγενών της και την παντρεύτηκε το 1934. Τότε κατάφερε να πάρει διαζύγιο αφού ήταν παντρεμένος από τα 17 του με την Annie McIlvaney, την κοπέλα που δούλευε κοντά του όταν ήταν ανθρακωρύχος. Είχε αποκτήσει δύο παιδιά μαζί της το Hughie που πέθανε που γιορτάσει τα πρώτα του γενέθλια και την Catherine. O χωρισμός ήταν επεισοδιακός μόλις δύο χρόνια μετά, με την Annie να αρνείται να του δώσει διαζύγιο κάτι που του κόστισε πολύ, κυρίως οικονομικά. Η Hannah Anderson έγινε η γυναίκα της ζωής του, με την οποία απέκτησε 3 γιους.
Παρότι ήταν μικρόσωμος ο Hughie ήταν εξαιρετικά μαχητικός, έκανε αρκετά σκληρά τάκλιν κι ήταν συχνά στο στόχαστρο των διαιτητών στην Αγγλία αφού ανταπέδιδε τα σκληρά μαρκαρίσματα που δεχόταν. Από το πρώτο του παιχνίδι στην Αγγλία τον έπαιζαν σκληρά, αλλά ο Gallacher δε φοβήθηκε ποτέ. Σύμφωνα με μαρτυρίες συμπαικτών του, κάθονταν στα αποδυτήρια με τα πόδια του γεμάτα αίμα και δάκρυα στα μάτια από τον πόνο, ανυπομονώντας να ξεκινήσει το δεύτερο ημίχρονο για να εκδικηθεί σκοράροντας. Λάτρευε τις pub, έπινε πολύ (χωρίς να έχει ποτέ πρόβλημα αλκοολισμού) και κάπνιζε 40 τσιγάρα την ημέρα αλλά στην προπόνηση ήταν από τους πρώτους στην προπόνηση.
Επόμενος σταθμός μετά τη Newcastle ήταν η Chelsea. Έμεινε 4 χρόνια στο Stamford Bridge, σημειώνοντας 72 γκολ σε 132 ματς, όμως είχε πολλές τιμωρίες, μεταξύ των οποίων κι αποκλεισμός δύο μηνών. Το 1934 ο Gallacher πήγε στη Derby και την οδήγησε στη 2η θέση στο πρωτάθλημα το 1936. 32 γκολ σε 45 ματς ήταν ο απολογισμός του στη Derby για να πάει στη συνέχεια στη Grimsby. Στα 32 του έπαιζε ακόμα στην εθνική Σκωτίας, όμως η Gateshead του έδωσε την ευκαιρία να επιστρέψει στο αγαπημένο του Tyneside και αυτό έκανε το 1938 για να κλείσει εκεί την καριέρα του το 1939. Έχοντας πια αποσυρθεί απολάμβανε την οικογενειακή του ζωή στο Gateshead ήταν ένας επίτιμος Geordie κι αποθεωνόταν όπου κι αν πήγαινε, ένας ζωντανός θρύλος της Newcastle, αλλά και για την εθνική Σκωτίας με την οποία σημείωσε 23 γκολ σε 20 συμμετοχές. Τρίτος σκορερ όλων των εποχών στην εθνική , μετά τους Kenny Dalglish και Dennis Law που έχουν από 30 γκολ, όμως το ποσοστό του Hughie Gallacher ανά ματς είναι σαφώς καλύτερο.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει με ακρίβεια τι έγινε τον Ιούνιο του 1957. Έγινε καταγγελία στις αστυνομικές αρχές ότι ο Gallacher είχε επιτεθεί στο 14χρονο γιο, Mathew, του με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει. Η δίκη είχε ορισθεί για τις 12 του Ιούνη κι ακούστηκαν πολλά για κακοποίηση παιδιών και αλκοολισμό.
Ο Gallacher φέρεται να είχε γυρίσει πιωμένος στο σπίτι κι επειδή ο γιός του διάβαζε εφημερίδα αγνοώντας τον, πέταξε μια …λάμπα στην εφημερίδα. Η λάμπα βρήκε το 14χρονο γιό του στο κεφάλι. Γέμισε αίματα ο νεαρός Mathew κι έφυγε από το σπίτι για να μείνει τελικά με τη θεία του. Ο άλλος του γιός, ο Hughie Junior, πήγε σπίτι μόλις έμαθε τι έγινε κι ακολούθησε φιλονικία. Ο Gallacher κατηγορήθηκε για επίθεση και του απαγορεύθηκε να έχει πρόσβαση στο παιδί του.
Κανείς από όσους τον ήξεραν δεν πίστευε τις κατηγορίες για κακοποίηση παιδιών, όμως ο Gallacher ήταν συντετριμμένος. Για κάποιον που έχει μεγαλώσει στη σκωτσέζικη κουλτούρα η κατηγορία για κακοποίηση παιδιού είναι χειρότερη από φόνο κι ο Gallacher μια μέρα πριν τη δίκη έπεσε στις γραμμές του τρένου.
Ο Paul Joannou, συγγραφέας και ιστορικός των σπορ που γεννήθηκε στο Newcastle και ζει πια στο Εδιμβούργο, έχει δώσει μια άλλη διάσταση της τραγωδίας που δείχνει να ανταποκρίνεται περισσότερο στην πραγματικότητα.
Ο Hughie Gallacher λάτρευε τα παιδιά του και ποτέ δε θα τα έβλαπτε. Λίγα χρόνια πριν όμως είχε πεθάνει η γυναίκα του κι αυτό τον είχε καταρρακώσει. Εγινε μοναχικός και έδειχνε σημάδια κατάθλιψης, όμως οι γιοί του τονίζουν ότι στέκοταν πάντα δίπλα τους. Το περιστατικό με τη λάμπα θα μπορούσε να μείνει στους κόλπους της οικογένειας αν δεν είχε γίνει η καταγγελία. Η κατηγορία για κακοποίηση είχε πειράξει τον Gallacher αλλά αυτό που τον είχε πληγώσει ήταν ότι, έστω και άθελα του, είχε πειράξει το παιδί του, ήταν κάτι που δεν μπορούσε να το αντέξει, όπως και το ενδεχόμενο να μην τον αφήσουν να το ξαναδεί.
Για βδομάδες μετά το περιστατικό ο Gallacher περιπλανιόταν στους δρόμους και πολλοί άνθρωποι τον είχαν πλησιάσει για να του συμπαρασταθούν, ανάμεσα ους και παλιοί συμπαίκτες του στη Newcastle, τονίζοντας ότι κανείς δε θα πίστευε τα ψέματα και τις υπερβολές του Τύπου και πολλοί προσφέρθηκαν να καταθέσουν υπερ του.
“Δεν υπάρχει πια κάτι για να παλέψω, όλα τελείωσαν” τον είχαν ακούσει να μονολογεί πολλές φορές.
Μια μέρα πριν τη δίκη συνειδητοποίησε ότι οι κατηγορίες θα μπορούσαν να του κοστίσουν την κηδεμονία των παιδιών του. Έγραψε ένα σημείωμα που απευθυνόταν στον ιατροδικαστή του Gateshead τονίζοντας ότι λυπάται για ότι έγινε κι ότι ακόμα κι αν πήγαινε 110 ετών δε θα συγχωρούσε τον εαυτό του που έβλαψε το Mathew.
Έφυγε από το σπίτι χωρίς να απαντά σε όσους τον συνάντησαν στο δρόμο βυθισμένος στις σκέψεις.
Αργότερα δύο μάρτυρες είδαν μια μικρόσωμη μελαγχολική φιγούρα να πηγαινοέρχεται για ένα μισάωρο στην πεζογέφυρα της σιδηροδρομικής γραμμής Λονδίνου-Εδιμβούργου. Ήταν ο Gallacher που μονολογούσε κλαίγοντας και χτυπούσε τις γραμμές με τις γροθιές του. Όταν ήρθε το τρένο έπεσε στις γραμμές βάζοντας τέρμα στη ζωή του. Ο “μάγος του Wembley” χάθηκε μη μπορώντας να συχωρέσει τον εαυτό του, καθώς δεν άντεχε τη σκέψη ότι θα του στερούσαν την τελευταία μαγεία που του είχε απομείνει, τα παιδιά του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.