Η συνήθεια που δεν έγινε λατρεία
Ο αποκλεισμός της Σκωτίας μετά το 2-2 με τη Σλοβενία την
περασμένη Κυριακή, υπογράμμισε μια ακόμα αποτυχία σε προκριματικά μεγάλης
διοργάνωσης, τη 10η στη σειρά, που σημαίνει ότι για 20 συναπτά έτη
οι Σκωτσέζοι απέχουν από τα τελικά μεγάλης διοργάνωσης.
Κόστισε στον Gordon Strachan τη δουλειά του χθες, αφού η σκωτσέζικη ομοσπονδία αποφάσισε να πορευθεί χωρίς αυτόν και ψάχνει πια για τον αντικαταστάστη του. Ο 60χρονος τεχνικός φάνηκε να έχει συνεφέρει την εθνική ομάδα -το πόστο της οποίας ανέλαβε το Γενάρη του 2013- από το καταστροφικό πέρασμα του Craig Levein, όμως η αποτυχία να προκριθεί στα play-off του Μουντιάλ, αποδείχθηκε πολύ βαριά για να τη χωνέψουν οι υπεύθυνοι της ομοσπονδίας.
Κι όμως, η Σκωτία ερχόταν από 6 ματς χωρίς ήττα, δεν είχε δεχτεί γκολ στα τρία τελευταία παιχνίδια της κι είχε πίστη και αυτοπεποίθηση. Η τελευταία της αποστολή μόνο εύκολη δεν ήταν πάντως, με τη Σλοβενία να είναι αήττητη σε έξι ματς στην έδρα της στα προκριματικά ενώ δεν είχε δεχτεί ούτε γκολ. Δέχτηκε δύο με τους Σκωτσέζους να προηγούνται 1-0 στο ημίχρονο κι ίσως γι αυτό ο αποκλεισμός να πόνεσε περισσότερο, αφού βρέθηκαν να χάνουν 2-1 μέσα σε ένα εικοσάλεπτο. Ισοφάρισαν στο88’
κι έχασαν τη νίκη στις καθυστερήσεις, ακόμα ένας αποκαρδιωτικός αποκλεισμός.
Οι Σκωτσέζοι έχουν αλλάξει επίπεδο την τελευταία εικοσαετία, οι «ένδοξοι αποκλεισμοί» αφορούσαν κυρίως προσπάθειες τους να περάσουν από τους ομίλους όντας στα τελικά μεγάλης διοργάνωσης, τώρα έχουν να κάνουν με αποκλεισμούς στα προκριματικά.
Η Σκωτία το 1978 ήταν η μοναδική από τις βρετανικές ομάδες που είχε προκριθεί στο Μουντιάλ, όταν οι Άγγλοι μετρούσαν μια δεύτερη σερί αποτυχία να μπουν στα τελικά. Τότε μάλιστα ήταν και …φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου και μπορεί τώρα αυτό να ακούγεται αστείο, αλλά ο Ally MacLeod είχε στη διάθεση του τότε παίκτες όπως οι Kenny Dalglish, Alan Hansen, Joe Jordan, Graeme Souness και Archie Gemmill, ενώ προπονητές όπως οι Rinus Michels και Miljan Miljanić είχαν συμπεριλάβει τους Σκωτσέζους μεταξύ των φαβορί. Η Σκωτία πλήρωσε τότε μια ισοπαλία με το …Ιράν στους ομίλους, έπρεπε να κερδίσει τη μεγάλη Ολλανδία με 3 γκολ διαφορά για να προκριθεί στο τελευταίο ματς, παρότι βρέθηκε πίσω στο σκορ προηγήθηκε 3-1, το ματς έληξε 3-2, με το ένα από τα δύο γκολ που πέτυχε ο Archie Gemmill να θεωρείται από τα καλύτερα που έχουν μπει ποτέ σε τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Στο Euro 2016, το περασμένο καλοκαίρι η ιστορία ήταν εντελώς ανάποδη με τη Σκωτία να είναι η μοναδική από τις βρετανικές εθνικές ομάδες που δεν πήγε στα τελικά. Της έτυχε πολύ δύσκολος όμιλος βέβαια στα προκριματικά, με την παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία, την Πολωνία και την Ιρλανδία, έκανε πάντως την κλασική της γκέλα χάνοντας από τη Γεωργία με 1-0. Τρίτη τερμάτισε τότε η Ιρλανδία του Martin O’Neill, την οποία η Σκωτία είχε νικήσει 1-0 στο μεταξύ, φέροντας και ισοπαλία στην Ιρλανδία.
Η ομάδα του Martin O’Neill είναι και στα play-off για τα τελικά του Μουντιάλ, καταρρίπτοντας το -μάλλον αστείο- επιχείρημα του Gordon Strachan ότι είναι θέμα DNA, οι Σκωτσέζοι δεν βγάζουν αρκετά ψηλά παιδιά για να αμύνονται στις στημένες φάσεις.
Τα τελικά του Euro δεν είναι το …φόρτε της Σκωτίας, σε 15 διοργανώσεις έχει φτάσει μόλις στις δύο, συνεχόμενες όμως, το 1992 και το 1996, ενώ το 1998 ήταν και στα τελικά του Παγκοσμίου κυπέλλου.
Τα τελικά του Μουντιάλ της πηγαίνουν περισσότερο έχει πάει 8 φορές για να βρεθούμε πάλι στο 1998 που ήταν η τελευταία της συμμετοχή και γενικά η τελευταία φορά που βρέθηκε σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης.
Από τότε ομάδες όπως οι Αλβανία, Σλοβενία, Ισλανδία, Λετονία, Σλοβακία, Ουαλία, Ιρλανδία και Βόρειος Ιρλανδία έχουν παίξει τουλάχιστον μία φορά σε τελικά, ενώ ούτε λόγος για την εθνική Ελλάδος που κατέκτησε το Euro το 2004 στη δεύτερη μόλις συμμετοχή της στα τελικά του Euro. H Eλλάδα από τότε έχει πάει στα τελικά του Euro το 2008 και το 2012 και στα τελικά του Μουντιάλ το 2010 και το 2014 ενώ είναι και φέτος στα play-off.
Δεν είναι βέβαια η πρόοδος της εθνικής Ελλάδος που υπογραμμίζει την κάθετη πτώση των Σκωτσέζων, είναι όπως προαναφέραμε ότι σε 20 χρόνια δεν μπόρεσαν να κάνουν ότι οι Αλβανία, Σλοβενία, Ισλανδία, Λετονία και Σλοβακία μεταξύ άλλων, χωρίς φυσικά καμία διάθεση υποτίμησης των συγκεκριμένων εθνικών ομάδων, κάθε άλλο.
«Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε» για να το πάρουμε κάπως στην πλάκα, είναι αυτό που ταλανίζει τους Σκωτσέζους, κανείς δεν σατυρίζει και δε ρίχνει χολή όσο αυτοί στην εθνική τους ομάδα, ικανή πάντα για το χειρότερο τις τελευταίες δεκαετίες.
Ο εκάστοτε ομοσπονδιακός τεχνικός παίρνει τη ευθύνη και μετά τον Craig Brown που άντεξε 9 χρόνια (1993-2002), ο Strachan είναι ο μακροβιότερος συμπληρώνοντας 4 χρόνια στον πάγκο των ιδιότροπων Σκωτσέζων. Το πέρασμα των George Burley (2008-2009) και Craig Levein (2009-2012) αποδείχθηκε καταστροφικό και σε αυτούς οφείλεται η πτώση της Σκωτίας στην παγκόσμια κατάταξη που έφερε τις δύσκολες κληρώσεις. Ο Gordon Strachan, με τα όποια λάθη του, κατάφερε να σουλουπώσει και να συνεφέρει το εθνικό συγκρότημα και τελευταία να του δώσει ταυτότητα και αυτοπεποίθηση. Στα 40 ματς που έδωσε η Σκωτία με τον Strachan στον πάγκο έκανε 19 νίκες, 9 ισοπαλίες και 12 ήττες, με το ποσοστό του 60χρονο τεχνικού να είναι 48% το αμέσως καλύτερο μετά από αυτό του Alex McLeish.
Ίσως o Gordon Strachan χρειαζόταν ακόμα λίγο χρόνο, ποτέ δε θα μάθουμε, κατάφερε πάντως κάτι πραγματικά δύσκολο οι παίκτες όχι μόνο να τον θέλουν, αλλά και να και να παίζουν και γι αυτόν. Κι αυτό είναι πολύ δύσκολο να το βρεις σε σύλλογο, πόσο μάλλον σε εθνική ομάδα και δη σε αυτή της Σκωτίας.
Κόστισε στον Gordon Strachan τη δουλειά του χθες, αφού η σκωτσέζικη ομοσπονδία αποφάσισε να πορευθεί χωρίς αυτόν και ψάχνει πια για τον αντικαταστάστη του. Ο 60χρονος τεχνικός φάνηκε να έχει συνεφέρει την εθνική ομάδα -το πόστο της οποίας ανέλαβε το Γενάρη του 2013- από το καταστροφικό πέρασμα του Craig Levein, όμως η αποτυχία να προκριθεί στα play-off του Μουντιάλ, αποδείχθηκε πολύ βαριά για να τη χωνέψουν οι υπεύθυνοι της ομοσπονδίας.
Κι όμως, η Σκωτία ερχόταν από 6 ματς χωρίς ήττα, δεν είχε δεχτεί γκολ στα τρία τελευταία παιχνίδια της κι είχε πίστη και αυτοπεποίθηση. Η τελευταία της αποστολή μόνο εύκολη δεν ήταν πάντως, με τη Σλοβενία να είναι αήττητη σε έξι ματς στην έδρα της στα προκριματικά ενώ δεν είχε δεχτεί ούτε γκολ. Δέχτηκε δύο με τους Σκωτσέζους να προηγούνται 1-0 στο ημίχρονο κι ίσως γι αυτό ο αποκλεισμός να πόνεσε περισσότερο, αφού βρέθηκαν να χάνουν 2-1 μέσα σε ένα εικοσάλεπτο. Ισοφάρισαν στο
Οι Σκωτσέζοι έχουν αλλάξει επίπεδο την τελευταία εικοσαετία, οι «ένδοξοι αποκλεισμοί» αφορούσαν κυρίως προσπάθειες τους να περάσουν από τους ομίλους όντας στα τελικά μεγάλης διοργάνωσης, τώρα έχουν να κάνουν με αποκλεισμούς στα προκριματικά.
Η Σκωτία το 1978 ήταν η μοναδική από τις βρετανικές ομάδες που είχε προκριθεί στο Μουντιάλ, όταν οι Άγγλοι μετρούσαν μια δεύτερη σερί αποτυχία να μπουν στα τελικά. Τότε μάλιστα ήταν και …φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου και μπορεί τώρα αυτό να ακούγεται αστείο, αλλά ο Ally MacLeod είχε στη διάθεση του τότε παίκτες όπως οι Kenny Dalglish, Alan Hansen, Joe Jordan, Graeme Souness και Archie Gemmill, ενώ προπονητές όπως οι Rinus Michels και Miljan Miljanić είχαν συμπεριλάβει τους Σκωτσέζους μεταξύ των φαβορί. Η Σκωτία πλήρωσε τότε μια ισοπαλία με το …Ιράν στους ομίλους, έπρεπε να κερδίσει τη μεγάλη Ολλανδία με 3 γκολ διαφορά για να προκριθεί στο τελευταίο ματς, παρότι βρέθηκε πίσω στο σκορ προηγήθηκε 3-1, το ματς έληξε 3-2, με το ένα από τα δύο γκολ που πέτυχε ο Archie Gemmill να θεωρείται από τα καλύτερα που έχουν μπει ποτέ σε τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Στο Euro 2016, το περασμένο καλοκαίρι η ιστορία ήταν εντελώς ανάποδη με τη Σκωτία να είναι η μοναδική από τις βρετανικές εθνικές ομάδες που δεν πήγε στα τελικά. Της έτυχε πολύ δύσκολος όμιλος βέβαια στα προκριματικά, με την παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία, την Πολωνία και την Ιρλανδία, έκανε πάντως την κλασική της γκέλα χάνοντας από τη Γεωργία με 1-0. Τρίτη τερμάτισε τότε η Ιρλανδία του Martin O’Neill, την οποία η Σκωτία είχε νικήσει 1-0 στο μεταξύ, φέροντας και ισοπαλία στην Ιρλανδία.
Η ομάδα του Martin O’Neill είναι και στα play-off για τα τελικά του Μουντιάλ, καταρρίπτοντας το -μάλλον αστείο- επιχείρημα του Gordon Strachan ότι είναι θέμα DNA, οι Σκωτσέζοι δεν βγάζουν αρκετά ψηλά παιδιά για να αμύνονται στις στημένες φάσεις.
Τα τελικά του Euro δεν είναι το …φόρτε της Σκωτίας, σε 15 διοργανώσεις έχει φτάσει μόλις στις δύο, συνεχόμενες όμως, το 1992 και το 1996, ενώ το 1998 ήταν και στα τελικά του Παγκοσμίου κυπέλλου.
Τα τελικά του Μουντιάλ της πηγαίνουν περισσότερο έχει πάει 8 φορές για να βρεθούμε πάλι στο 1998 που ήταν η τελευταία της συμμετοχή και γενικά η τελευταία φορά που βρέθηκε σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης.
Από τότε ομάδες όπως οι Αλβανία, Σλοβενία, Ισλανδία, Λετονία, Σλοβακία, Ουαλία, Ιρλανδία και Βόρειος Ιρλανδία έχουν παίξει τουλάχιστον μία φορά σε τελικά, ενώ ούτε λόγος για την εθνική Ελλάδος που κατέκτησε το Euro το 2004 στη δεύτερη μόλις συμμετοχή της στα τελικά του Euro. H Eλλάδα από τότε έχει πάει στα τελικά του Euro το 2008 και το 2012 και στα τελικά του Μουντιάλ το 2010 και το 2014 ενώ είναι και φέτος στα play-off.
Δεν είναι βέβαια η πρόοδος της εθνικής Ελλάδος που υπογραμμίζει την κάθετη πτώση των Σκωτσέζων, είναι όπως προαναφέραμε ότι σε 20 χρόνια δεν μπόρεσαν να κάνουν ότι οι Αλβανία, Σλοβενία, Ισλανδία, Λετονία και Σλοβακία μεταξύ άλλων, χωρίς φυσικά καμία διάθεση υποτίμησης των συγκεκριμένων εθνικών ομάδων, κάθε άλλο.
«Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε» για να το πάρουμε κάπως στην πλάκα, είναι αυτό που ταλανίζει τους Σκωτσέζους, κανείς δεν σατυρίζει και δε ρίχνει χολή όσο αυτοί στην εθνική τους ομάδα, ικανή πάντα για το χειρότερο τις τελευταίες δεκαετίες.
Ο εκάστοτε ομοσπονδιακός τεχνικός παίρνει τη ευθύνη και μετά τον Craig Brown που άντεξε 9 χρόνια (1993-2002), ο Strachan είναι ο μακροβιότερος συμπληρώνοντας 4 χρόνια στον πάγκο των ιδιότροπων Σκωτσέζων. Το πέρασμα των George Burley (2008-2009) και Craig Levein (2009-2012) αποδείχθηκε καταστροφικό και σε αυτούς οφείλεται η πτώση της Σκωτίας στην παγκόσμια κατάταξη που έφερε τις δύσκολες κληρώσεις. Ο Gordon Strachan, με τα όποια λάθη του, κατάφερε να σουλουπώσει και να συνεφέρει το εθνικό συγκρότημα και τελευταία να του δώσει ταυτότητα και αυτοπεποίθηση. Στα 40 ματς που έδωσε η Σκωτία με τον Strachan στον πάγκο έκανε 19 νίκες, 9 ισοπαλίες και 12 ήττες, με το ποσοστό του 60χρονο τεχνικού να είναι 48% το αμέσως καλύτερο μετά από αυτό του Alex McLeish.
Ίσως o Gordon Strachan χρειαζόταν ακόμα λίγο χρόνο, ποτέ δε θα μάθουμε, κατάφερε πάντως κάτι πραγματικά δύσκολο οι παίκτες όχι μόνο να τον θέλουν, αλλά και να και να παίζουν και γι αυτόν. Κι αυτό είναι πολύ δύσκολο να το βρεις σε σύλλογο, πόσο μάλλον σε εθνική ομάδα και δη σε αυτή της Σκωτίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια: