Ρίσκο για Gers, όχι για Gerrard
O Steven Gerrard είναι o νέος προπονητής των Rangers, όπως θα
ανακοινωθεί επίσημα σήμερα από τον σύλλογο της Γλασκώβης.
Το ρίσκο του 37χρονου προπονητή της ομάδας κάτω των 18 της Liverpool δείχνει μεγάλο, τεράστιο κι ίσως να τελειώσει την προπονητική του καριέρα πριν καν αυτή αρχίσει. Αυτό πιστεύουν πολλοί που αναφέρονται και στο πέρασμα ενός άλλου παλιού άσου της Liverpool από τη Γλασκώβη, του John Barnes που πήγε στη Celtic.
Τότε ο Barnes είχε τη στήριξη του μεγάλου Kenny Dalglish -που ήταν τότε τεχνικός διευθυντής- και κατάφερε να γίνει ο πρώτος προπονητής στην ιστορία της Celtic που απολύθηκε! Μια Celtic που είχε τότε παίκτες όπως ο Henrik Larsson (o τραυματισμός του αποτέλεσε δικαιολογία που επικαλέστηκε συχνά ο Barnes) και ο Lubo Moravcik, τελικά ο Kenny Dalglish έβγαλε μια κακή σεζόν ως υπηρεσιακός τεχνικός βρίσκοντας παρηγοριά στο League Cup.
Η προπονητική καριέρα του Barnes τελείωσε άδοξα, καταλυτική η πρεμιέρα του στο «σκληρό σχολείο της Γλασκώβης» όπως συνηθίζουν να αποκαλούν τους πάγκους των Celtic και Rangers, δύσκολα πια επιβιώνει εκεί τεχνικός, παρότι οι δύο ομάδες στήριζαν διαχρονικά τους εκάστοτε προπονητές τους.
Oι Rangers δείχνουν ακόμα πιο δύσκολη δουλειά, η απόσταση που τους χωρίζει από τη Celtic είναι τεράστια, οι τριπλούχοι Σκωτίας δείχνουν πανίσχυροι οικονομικά, οι Gers δεν είναι ανταγωνιστικοί ούτε στον οικονομικό τομέα ούτε φυσικά στο γήπεδο. Γιατί κάποιος να ρισκάρει το ξεκίνημα της προπονητικής του καριέρας σε μια τέτοια δουλειά; Aυτό αναρωτήθηκε ο παλιός φορ της Celtic, Chris Sutton που είναι πια σχολιαστής στο BT Sports.
«Oι Rangers δεν είναι σύλλογος για να ξεκινήσεις την καριέρα σου, πρέπει μόνο να νικάς, για το Old Firm (Celtic και Rangers) το να τερματίσεις δεύτερος ισοδυναμεί με το να τερματίσεις τελευταίος» είχε τονίσει ο Sutton, όμως αυτό ακριβώς είναι το κλειδί.
Ο Steven Gerrard δεν αναλαμβάνει μια Rangers που τερμάτισε στη 2η θέση, οι Gers τερμάτισαν στην 3η θέση πέρυσι, πρωτάθλημα έχει να δει το Ibrox από το 2011 και τις δύο τελευταίες σεζόν έχουν γνωρίσει ιστορικές συντριβές από το Celtic, χάνοντας δύο φορές με 5-1 (μία εντός έδρας μάλιστα η χειρότερη ήττα της ιστορίας τους στο Ibrox) και μία με 5-0. Δέχτηκαν 9 γκολ μέσα σε δύο βδομάδες (4-0 στο κύπελλο και 5-0 στο πρωτάθλημα από τη Celtic), είναι στην 3η θέση, δεν αποκλείεται να τερματίσουν ακόμα και στην 4η.
Ακόμα και δεύτεροι να βγουν, κάτι που δείχνει αρκετά δύσκολο, μόνο χειρότερα δεν μπορεί να πάει ο Gerrard. Ενώ σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση το να ξεκινήσει κανείς την προπονητική του καριέρα από το Ibrox θα ισοδυναμούσε με το απόλυτο ρίσκο, ειδικά αν δεν προέρχεται από τους κόλπους της ομάδας, τώρα δείχνει ιδανικό.
Ο Gerrard καλείται μεν να κάνει πρωταθλητισμό με τη μία, και δεύτερος πάντως να τερματίσει λίγοι θα του καταλογίσουν αποτυχία, ειδικά αν οι Gers δείξουν ανταγωνιστικοί. Αν φυσικά κάνει την απόλυτη έκπληξη και πάρει τον τίτλο, σπάζοντας το 8ο σερί πρωτάθλημα της Celtic, το όνομα του θα μνημονεύεται για πάντα στο Ibrox, η επιλογή του δείχνει μια win-win situation. Αν τα καταφέρεις γίνεσαι οι απόλυτος ήρωας, αν όχι κανείς δεν θα σου καταλογίσει αποτυχία, εκτός αν η ομάδα …δε βλέπεται, κάτι που ισχύει τώρα.
Με χαρακτήρα και νοοτροπία νικητή ο Gerrard, δείχνει αρκετά εγωιστής για να μην ξεκινήσει από τα χαμηλά, όπως θα έκαναν οι περισσότεροι, αλλά σε μια ομάδα υποχρεωμένη να κάνει πρωταθλητισμό, με γήπεδο 50.000 θέσεων, και τα φώτα της δημοσιότητας συνεχώς πάνω της.
Οι συνθήκες είναι γι αυτόν ιδανικές, αυτό σημείωσε κι ένας άλλος παλιός άσος της Celtic, o John Hartson δηλώνοντας ότι οι Rangers δεν μπορούν να πάνε χειρότερα. Η …win-win situation που αναφέραμε πριν, ο Stevie G. χρειάζεται μόνο να βελτιώσει τους Gers και θα θεωρείται πετυχημένος, ακόμα κι αν τερματίσει δεύτερος και απομακρυνθεί, θα έχει βάλει στο βιογραφικό του ένα πέρασμα από το Ibrox, κάτι που πολύ θα ζήλευαν. Πόσο μάλλον αν καταφέρει απλά να κερδίσει τη Celtic, που με τον Brendan Rodgers στον πάγκο, μετρά 11 ντέρμπι χωρίς ήττα από τους Gers με σαρωτικές νίκες, όπως προαναφέραμε.
Για τον Gerrard μόνο κακή δε δείχνει η επιλογή του, για τους Rangers όμως;
Μπορεί κάποιος ακόμα και με την προσωπικότητα του Gerrard αν αντέξει την πίεση στο Ibrox; O εμβληματικός αρχηγός της Liverpool δεν θα έρθει ως …παίκτης αλλά ως προπονητής, η φήμη του πάντως έχει ήδη λειτουργήσει στρέφοντας τα φώτα πάνω του, όσον αφορά το θέμα προβολής οι Gers έχουν κάνει διάνα.
Στην ουσία όμως, σε μια σεζόν που δε χωρά αποτυχία μετά τα φετινά χαστούκια, παίρνουν έναν τεχνικό με μηδενική εμπειρία, ο Gerrard καλείται να κάνει τα πρώτα του προπονητικά βήματα στο Ibrox.
O Rafael Benitez πήρε το Champions League με τη Liverpool το 2005, έχοντας τον Steven Gerrard αρχηγό και πιστεύει ότι 37χρονος Άγγλος μπορεί να γίνει καλός προπονητής. Η ευστροφία του σε συνδυασμό με αυτά που έχει μάθει από τους προπονητές του θα φανεί χρήσιμη, σύμφωνα με τον Benitez, ο Gerrard έχει αντίληψη του αγώνα κι έχει γνωρίσει πολλούς διαφορετικούς προπονητές, Βρετανούς και μη, με διαφορετικά στυλ, αντίληψη, τεχνικές και προσέγγιση του παιχνιδιού.
Ο Gerrard δεν αποκλείεται να γίνει καλός τεχνικός, ακόμα όμως δεν είναι, δεν είναι καν προπονητής αντρικής ομάδας, προπονούσε μέχρι τώρα την κάτω των 18 της Liverpool.
Aυτή δεν θα είναι η πρώτη του μεγάλη δουλειά, θα είναι η πρώτη του δουλειά γενικώς, η πρώτη φορά που θα αναλάβει πρώτη ομάδα.
Μπορεί πολλοί να αναφέρουν παραδείγματα παικτών που έκαναν καριέρα στην πρώτη τους δουλειά ως προπονητές, ο Zidane στη Ρεάλ Μαδρίτης, ο Gaurdiola στη Βarcelona, o Frank de Boer στον Ajax, ο Neil Lennon στη Celtic.
Ποια είναι η διαφορά; Όλοι αυτοί ξεκίνησαν στο δικό τους περιβάλλον, το οποίο ήξεραν πολύ καλά, στην ομάδα τους.
Ο Gerrard δεν ξεκινά στη …Liverpool, πηγαίνει σε άλλο πρωτάθλημα, εντελώς ξένο στο περιβάλλον του.
Σε ένα περιβάλλον που ήδη απέτυχε ο Graeme Murty που ήταν τεχνικός της ομάδας κάτω των 20 των Rangers, της αναπληρωματικής ουσιαστικά ομάδας, είχε δηλαδή σαφώς μεγαλύτερη επαφή με παίκτες της πρώτης ομάδας, ενώ γνώριζε το Ibrox εκ των έσω.
Αν το σκεπτικό των Gers είναι ότι ο Gerrard γνωρίζει τον τεχνικό της Celtic, Brendan Rodgers, αφού ήταν παίκτης του στη Liverpool για τρία χρόνια πριν πάει στην LA Galaxy το 2015, άρα και τις τακτικές του, αυτό φανερώνει ακόμα μεγαλύτερο ρίσκο. Αν ήταν έτσι, δύσκολα οι προπονητές θα τα έβγαζαν πέρα όταν έβρισκαν απέναντι τους παίκτες που είχαν κατά καιρούς στις ομάδες τους, σκεφτείτε πχ πόσους πρώην παίκτες του αντιμετωπίζει π.χ. ο Mourinho, ή ο Gaurdiola. Παίκτες αντιμετωπίζουν θα πει κάποιος, όχι προπονητές, μα κι ο 37χρονος Gerrard δεν είναι ακόμα προπονητής.
Πρώην παίκτης είναι, μέχρι πριν δύο χρόνια ποδοσφαιριστής ήταν, το 2016 σταμάτησε. Και προπονητής δεν είναι ακόμα, στους Rangers θα γίνει, για να το θέσουμε κάπως λαϊκά, στην …καμπούρα των Gers θα μάθει προπονητική, να διαχειρίζεται επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.
Το ρίσκο δεν είναι φυσικά για τον ίδιο, που -όπως προαναφέραμε- ξεκινά από ψηλά, αναλαμβάνει μια ομάδα που είναι για πολλούς η χειρότερη που είδε ποτέ το Ibrox, μόνο καλύτερα μπορεί να την πάει.
Για τους Rangers όμως το ρίσκο είναι τεράστιο, κινδυνεύει να χαθεί ακόμα μία σεζόν με τη Celtic να δείχνει ασταμάτητη και το γεγονός ότι ο Gerrard τράβηξε πάνω του τόση δημοσιότητα δεν είναι απαραίτητα καλό κι ας λέει ο τεχνικός της Aberdeen, Derek McInnes, ότι θα είναι μεγάλη προβολή για το πρωτάθλημα ο ερχομός του.
Ο Steven Gerrard υπήρξε ένας τεράστιος ποδοσφαιριστής, ένας θρύλος της Liverpool, αλλά δεν είναι μεγαλύτερος από κανέναν σύλλογο, πόσο μάλλον από κάποιον με την ιστορία των Gers. Κι επαναλαμβάνουμε δεν έρχεται ως παίκτης αλλά ως προπονητής που κάνει τα πρώτα του βήματα, σχεδόν εκ του ασφαλούς.
Το ρίσκο είναι τεράστιο, όχι όμως για τον Gerrard, αλλά για τους Rangers, ενώ θα έχει ενδιαφέρον το πρώτο του ματς στο Celtic Park, όταν ακούσει το “You Never Walk Alone» από την αντίπαλη κερκίδα.
Το ρίσκο του 37χρονου προπονητή της ομάδας κάτω των 18 της Liverpool δείχνει μεγάλο, τεράστιο κι ίσως να τελειώσει την προπονητική του καριέρα πριν καν αυτή αρχίσει. Αυτό πιστεύουν πολλοί που αναφέρονται και στο πέρασμα ενός άλλου παλιού άσου της Liverpool από τη Γλασκώβη, του John Barnes που πήγε στη Celtic.
Τότε ο Barnes είχε τη στήριξη του μεγάλου Kenny Dalglish -που ήταν τότε τεχνικός διευθυντής- και κατάφερε να γίνει ο πρώτος προπονητής στην ιστορία της Celtic που απολύθηκε! Μια Celtic που είχε τότε παίκτες όπως ο Henrik Larsson (o τραυματισμός του αποτέλεσε δικαιολογία που επικαλέστηκε συχνά ο Barnes) και ο Lubo Moravcik, τελικά ο Kenny Dalglish έβγαλε μια κακή σεζόν ως υπηρεσιακός τεχνικός βρίσκοντας παρηγοριά στο League Cup.
Η προπονητική καριέρα του Barnes τελείωσε άδοξα, καταλυτική η πρεμιέρα του στο «σκληρό σχολείο της Γλασκώβης» όπως συνηθίζουν να αποκαλούν τους πάγκους των Celtic και Rangers, δύσκολα πια επιβιώνει εκεί τεχνικός, παρότι οι δύο ομάδες στήριζαν διαχρονικά τους εκάστοτε προπονητές τους.
Oι Rangers δείχνουν ακόμα πιο δύσκολη δουλειά, η απόσταση που τους χωρίζει από τη Celtic είναι τεράστια, οι τριπλούχοι Σκωτίας δείχνουν πανίσχυροι οικονομικά, οι Gers δεν είναι ανταγωνιστικοί ούτε στον οικονομικό τομέα ούτε φυσικά στο γήπεδο. Γιατί κάποιος να ρισκάρει το ξεκίνημα της προπονητικής του καριέρας σε μια τέτοια δουλειά; Aυτό αναρωτήθηκε ο παλιός φορ της Celtic, Chris Sutton που είναι πια σχολιαστής στο BT Sports.
«Oι Rangers δεν είναι σύλλογος για να ξεκινήσεις την καριέρα σου, πρέπει μόνο να νικάς, για το Old Firm (Celtic και Rangers) το να τερματίσεις δεύτερος ισοδυναμεί με το να τερματίσεις τελευταίος» είχε τονίσει ο Sutton, όμως αυτό ακριβώς είναι το κλειδί.
Ο Steven Gerrard δεν αναλαμβάνει μια Rangers που τερμάτισε στη 2η θέση, οι Gers τερμάτισαν στην 3η θέση πέρυσι, πρωτάθλημα έχει να δει το Ibrox από το 2011 και τις δύο τελευταίες σεζόν έχουν γνωρίσει ιστορικές συντριβές από το Celtic, χάνοντας δύο φορές με 5-1 (μία εντός έδρας μάλιστα η χειρότερη ήττα της ιστορίας τους στο Ibrox) και μία με 5-0. Δέχτηκαν 9 γκολ μέσα σε δύο βδομάδες (4-0 στο κύπελλο και 5-0 στο πρωτάθλημα από τη Celtic), είναι στην 3η θέση, δεν αποκλείεται να τερματίσουν ακόμα και στην 4η.
Ακόμα και δεύτεροι να βγουν, κάτι που δείχνει αρκετά δύσκολο, μόνο χειρότερα δεν μπορεί να πάει ο Gerrard. Ενώ σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση το να ξεκινήσει κανείς την προπονητική του καριέρα από το Ibrox θα ισοδυναμούσε με το απόλυτο ρίσκο, ειδικά αν δεν προέρχεται από τους κόλπους της ομάδας, τώρα δείχνει ιδανικό.
Ο Gerrard καλείται μεν να κάνει πρωταθλητισμό με τη μία, και δεύτερος πάντως να τερματίσει λίγοι θα του καταλογίσουν αποτυχία, ειδικά αν οι Gers δείξουν ανταγωνιστικοί. Αν φυσικά κάνει την απόλυτη έκπληξη και πάρει τον τίτλο, σπάζοντας το 8ο σερί πρωτάθλημα της Celtic, το όνομα του θα μνημονεύεται για πάντα στο Ibrox, η επιλογή του δείχνει μια win-win situation. Αν τα καταφέρεις γίνεσαι οι απόλυτος ήρωας, αν όχι κανείς δεν θα σου καταλογίσει αποτυχία, εκτός αν η ομάδα …δε βλέπεται, κάτι που ισχύει τώρα.
Με χαρακτήρα και νοοτροπία νικητή ο Gerrard, δείχνει αρκετά εγωιστής για να μην ξεκινήσει από τα χαμηλά, όπως θα έκαναν οι περισσότεροι, αλλά σε μια ομάδα υποχρεωμένη να κάνει πρωταθλητισμό, με γήπεδο 50.000 θέσεων, και τα φώτα της δημοσιότητας συνεχώς πάνω της.
Οι συνθήκες είναι γι αυτόν ιδανικές, αυτό σημείωσε κι ένας άλλος παλιός άσος της Celtic, o John Hartson δηλώνοντας ότι οι Rangers δεν μπορούν να πάνε χειρότερα. Η …win-win situation που αναφέραμε πριν, ο Stevie G. χρειάζεται μόνο να βελτιώσει τους Gers και θα θεωρείται πετυχημένος, ακόμα κι αν τερματίσει δεύτερος και απομακρυνθεί, θα έχει βάλει στο βιογραφικό του ένα πέρασμα από το Ibrox, κάτι που πολύ θα ζήλευαν. Πόσο μάλλον αν καταφέρει απλά να κερδίσει τη Celtic, που με τον Brendan Rodgers στον πάγκο, μετρά 11 ντέρμπι χωρίς ήττα από τους Gers με σαρωτικές νίκες, όπως προαναφέραμε.
Για τον Gerrard μόνο κακή δε δείχνει η επιλογή του, για τους Rangers όμως;
Μπορεί κάποιος ακόμα και με την προσωπικότητα του Gerrard αν αντέξει την πίεση στο Ibrox; O εμβληματικός αρχηγός της Liverpool δεν θα έρθει ως …παίκτης αλλά ως προπονητής, η φήμη του πάντως έχει ήδη λειτουργήσει στρέφοντας τα φώτα πάνω του, όσον αφορά το θέμα προβολής οι Gers έχουν κάνει διάνα.
Στην ουσία όμως, σε μια σεζόν που δε χωρά αποτυχία μετά τα φετινά χαστούκια, παίρνουν έναν τεχνικό με μηδενική εμπειρία, ο Gerrard καλείται να κάνει τα πρώτα του προπονητικά βήματα στο Ibrox.
O Rafael Benitez πήρε το Champions League με τη Liverpool το 2005, έχοντας τον Steven Gerrard αρχηγό και πιστεύει ότι 37χρονος Άγγλος μπορεί να γίνει καλός προπονητής. Η ευστροφία του σε συνδυασμό με αυτά που έχει μάθει από τους προπονητές του θα φανεί χρήσιμη, σύμφωνα με τον Benitez, ο Gerrard έχει αντίληψη του αγώνα κι έχει γνωρίσει πολλούς διαφορετικούς προπονητές, Βρετανούς και μη, με διαφορετικά στυλ, αντίληψη, τεχνικές και προσέγγιση του παιχνιδιού.
Ο Gerrard δεν αποκλείεται να γίνει καλός τεχνικός, ακόμα όμως δεν είναι, δεν είναι καν προπονητής αντρικής ομάδας, προπονούσε μέχρι τώρα την κάτω των 18 της Liverpool.
Aυτή δεν θα είναι η πρώτη του μεγάλη δουλειά, θα είναι η πρώτη του δουλειά γενικώς, η πρώτη φορά που θα αναλάβει πρώτη ομάδα.
Μπορεί πολλοί να αναφέρουν παραδείγματα παικτών που έκαναν καριέρα στην πρώτη τους δουλειά ως προπονητές, ο Zidane στη Ρεάλ Μαδρίτης, ο Gaurdiola στη Βarcelona, o Frank de Boer στον Ajax, ο Neil Lennon στη Celtic.
Ποια είναι η διαφορά; Όλοι αυτοί ξεκίνησαν στο δικό τους περιβάλλον, το οποίο ήξεραν πολύ καλά, στην ομάδα τους.
Ο Gerrard δεν ξεκινά στη …Liverpool, πηγαίνει σε άλλο πρωτάθλημα, εντελώς ξένο στο περιβάλλον του.
Σε ένα περιβάλλον που ήδη απέτυχε ο Graeme Murty που ήταν τεχνικός της ομάδας κάτω των 20 των Rangers, της αναπληρωματικής ουσιαστικά ομάδας, είχε δηλαδή σαφώς μεγαλύτερη επαφή με παίκτες της πρώτης ομάδας, ενώ γνώριζε το Ibrox εκ των έσω.
Αν το σκεπτικό των Gers είναι ότι ο Gerrard γνωρίζει τον τεχνικό της Celtic, Brendan Rodgers, αφού ήταν παίκτης του στη Liverpool για τρία χρόνια πριν πάει στην LA Galaxy το 2015, άρα και τις τακτικές του, αυτό φανερώνει ακόμα μεγαλύτερο ρίσκο. Αν ήταν έτσι, δύσκολα οι προπονητές θα τα έβγαζαν πέρα όταν έβρισκαν απέναντι τους παίκτες που είχαν κατά καιρούς στις ομάδες τους, σκεφτείτε πχ πόσους πρώην παίκτες του αντιμετωπίζει π.χ. ο Mourinho, ή ο Gaurdiola. Παίκτες αντιμετωπίζουν θα πει κάποιος, όχι προπονητές, μα κι ο 37χρονος Gerrard δεν είναι ακόμα προπονητής.
Πρώην παίκτης είναι, μέχρι πριν δύο χρόνια ποδοσφαιριστής ήταν, το 2016 σταμάτησε. Και προπονητής δεν είναι ακόμα, στους Rangers θα γίνει, για να το θέσουμε κάπως λαϊκά, στην …καμπούρα των Gers θα μάθει προπονητική, να διαχειρίζεται επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.
Το ρίσκο δεν είναι φυσικά για τον ίδιο, που -όπως προαναφέραμε- ξεκινά από ψηλά, αναλαμβάνει μια ομάδα που είναι για πολλούς η χειρότερη που είδε ποτέ το Ibrox, μόνο καλύτερα μπορεί να την πάει.
Για τους Rangers όμως το ρίσκο είναι τεράστιο, κινδυνεύει να χαθεί ακόμα μία σεζόν με τη Celtic να δείχνει ασταμάτητη και το γεγονός ότι ο Gerrard τράβηξε πάνω του τόση δημοσιότητα δεν είναι απαραίτητα καλό κι ας λέει ο τεχνικός της Aberdeen, Derek McInnes, ότι θα είναι μεγάλη προβολή για το πρωτάθλημα ο ερχομός του.
Ο Steven Gerrard υπήρξε ένας τεράστιος ποδοσφαιριστής, ένας θρύλος της Liverpool, αλλά δεν είναι μεγαλύτερος από κανέναν σύλλογο, πόσο μάλλον από κάποιον με την ιστορία των Gers. Κι επαναλαμβάνουμε δεν έρχεται ως παίκτης αλλά ως προπονητής που κάνει τα πρώτα του βήματα, σχεδόν εκ του ασφαλούς.
Το ρίσκο είναι τεράστιο, όχι όμως για τον Gerrard, αλλά για τους Rangers, ενώ θα έχει ενδιαφέρον το πρώτο του ματς στο Celtic Park, όταν ακούσει το “You Never Walk Alone» από την αντίπαλη κερκίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια: