Σαν σήμερα στις 12 Ιουνίου του 1915 #1
Σαν σήμερα στις 12 Ιουνίου του 1915 απονέμεται στον Willie Angus ο Victoria Cross, η ανώτερη τιμητική
διάκριση που μπορεί να λάβει Βρετανός στρατιώτης, με τον ποδοσφαιριστή της Celtic να γίνεται ο πρώτος Σκωτσέζος που πήρε αυτή τη διάκριση. Το 1915 στο Givenchy της Γαλλίας, ο Angus έχασε ένα μάτι, χτύπησε στο πόδι κι είχε 40 τραύματα όταν έσωσε τον υπολοχαγό James Martin, πατριωτάκι του από το Carluke που είχε πέσει τραυματισμένος 2-3 μέτρα από τις γερμανικές γραμμές. Το κατόρθωμα μου χαρακτηρίστηκε ως «η γενναιότερη πράξη που έγινε ποτέ στο Βρετανικό στρατό» από τον υπολοχαγό Col Gemmill. Ο Angus πήρε στους ώμους του τον τραυματία, James Martin, και τον κουβάλησε σώζοντας τον, αγνοώντας τη βροχή των βλημάτων που τον γέμισαν τραύματα, για να χάσει το μάτι του, αλλά και να αχρηστευθεί το ένα του πόδι. Όταν ρωτήθηκε τι τον ώθησε να κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε χαρακτηριστικά: «Θα γύριζα μετά στο Carluke. Δε θα μπορούσα ποτέ να επιστρέψω αν άφηνα κάποιον από το Carluke να πεθάνει εδώ.» Γνώρισε την αποθέωση όταν γύρισε στη Σκωτία και από όλη την ποδοσφαιρική κοινωνία αφού τόσο στο Celtic Park όσο και στο Ibrox όταν ήταν επίσημος καλεσμένος και στους δύο ημιτελικούς του κυπέλλου Γλασκώβης, με τους θεατές να σηκώνονται όρθιοι για να τον χειροκροτήσουν. Έγινε πρόεδρος στη Carluke Rovers FC, θέση που κράτησε μέχρι το θάνατο του στις 14 Ιουνίου του 1959.
διάκριση που μπορεί να λάβει Βρετανός στρατιώτης, με τον ποδοσφαιριστή της Celtic να γίνεται ο πρώτος Σκωτσέζος που πήρε αυτή τη διάκριση. Το 1915 στο Givenchy της Γαλλίας, ο Angus έχασε ένα μάτι, χτύπησε στο πόδι κι είχε 40 τραύματα όταν έσωσε τον υπολοχαγό James Martin, πατριωτάκι του από το Carluke που είχε πέσει τραυματισμένος 2-3 μέτρα από τις γερμανικές γραμμές. Το κατόρθωμα μου χαρακτηρίστηκε ως «η γενναιότερη πράξη που έγινε ποτέ στο Βρετανικό στρατό» από τον υπολοχαγό Col Gemmill. Ο Angus πήρε στους ώμους του τον τραυματία, James Martin, και τον κουβάλησε σώζοντας τον, αγνοώντας τη βροχή των βλημάτων που τον γέμισαν τραύματα, για να χάσει το μάτι του, αλλά και να αχρηστευθεί το ένα του πόδι. Όταν ρωτήθηκε τι τον ώθησε να κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε χαρακτηριστικά: «Θα γύριζα μετά στο Carluke. Δε θα μπορούσα ποτέ να επιστρέψω αν άφηνα κάποιον από το Carluke να πεθάνει εδώ.» Γνώρισε την αποθέωση όταν γύρισε στη Σκωτία και από όλη την ποδοσφαιρική κοινωνία αφού τόσο στο Celtic Park όσο και στο Ibrox όταν ήταν επίσημος καλεσμένος και στους δύο ημιτελικούς του κυπέλλου Γλασκώβης, με τους θεατές να σηκώνονται όρθιοι για να τον χειροκροτήσουν. Έγινε πρόεδρος στη Carluke Rovers FC, θέση που κράτησε μέχρι το θάνατο του στις 14 Ιουνίου του 1959.
Δεν υπάρχουν σχόλια: