Ένας καυγάς και μια κηδεία

 Υπάρχουν πολλές ιστορίες που δείχνουν το μεγαλείο του Jock Stein, αυτή είναι από τις πιο ξεχωριστές, μιας και περιλαμβάνει και τον αξέχαστο Charlie Tully, από τις πιο εμβληματικές φιγούρες στην ιστορία της Celtic.

To 1953 η Celtic είχε κατακτήσει το Coronation Cup, ένα τουρνουά που έγινε για να εορταστεί η στέψη της Βασίλισσας Ελισάβετ και συμμετείχαν 4 ομάδες από τη Σκωτία (Celtic, Rangers, Aberdeen και Hibernian) και 4 από την Αγγλία (Manchester United, Arsenal, Newcastle και Tottenham), κάτι σαν ανεπίσημο Super Cup Βρετανίας όπως ήταν το Exhibition Trophy.

Η Celtic είχε κάνει νταμπλ το 1954 έχοντας μια ομάδα που πολλοί την αποκαλούσαν «μεικτή» μιας και υπήρχαν και προτεστάντες ανάμεσα στους καθολικούς παίκτες της. Ο Charlie Tully ήταν από τα αστέρια της ομάδας, λατρεμένος από τους οπαδούς, όχι μόνο για την τεχνική του (είχε κάνει μέχρι και χατ-τρικ με απευθείας εκτελέσεις κόρνερ κάποτε), αλλά και για το χιούμορ και το lifestyle του. Ο πρώτος που έπαιζε με τον γιακά σηκωμένο, πολλά χρόνια πριν γίνει γνωστός για αυτό το στυλ ο Cantona της Manchester United. O πιο πολυσυζητημένος παίκτης στη Βρετανία κάποτε, λάτρευε να παίζει για το κοινό και το κοινό τον λάτρευε. Το πρωτάθλημα του 1955 χάθηκε όμως για τη Celtic και το 1956 μετά από μια ήττα από τους Rangers που πόνεσε πολύ, ήταν δεδομένο ότι ο τίτλος είχε πάλι χαθεί. Η ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια ήταν βαριά και ο -μεγαλωμένος στο Μπέλφαστ από καθολική οικογένεια- Tully έδειξε εκνευρισμένος τον Stein και τους άλλους προτεστάντες της Celtic φωνάζοντας: «Πρέπει να ξεφορτωθούμε τους πορτoκαλί (σ.σ. το χρώμα των προτεσταντών) μπάσταρδους αν θέλουμε να κερδίσουμε κάτι.»

Αυτό ήταν, ο Stein πετάχτηκε, τον άρχισε στις γροθιές και στη συνέχεια τον βούτηξε από τον λαιμό και άρχισε να τον πνίγει. Το πρόσωπο του Tully είχε γίνει μπλε, όταν επενέβη ο Sean Fallon, ο επονομαζόμενος  Iron Man της Celtic, και τους χώρισε, σώζοντας πιθανότατα –σύμφωνα με μαρτυρίες- τη ζωή του Tully. Γύρισε φυσικά και του έριξε μια ξεγυρισμένη κατσάδα τονίζοντας ότι είναι ανεπίτρεπτα αυτά που ξεστόμισε σημειώνοντας την επιτυχία που είχε τα προηγούμενα χρόνια η περίφημη «μεικτή ομάδα» της Γλασκώβης.

Το περιστατικό δημιούργησε στα αποδυτήρια μια πληγή που δεν γιατρεύτηκε ποτέ, ο Tully ζήτησε συγγνώμη από όλη την ομάδα, αυτός και ο Stein δεν ξαναμίλησαν ποτέ εκτός γηπέδου. O Stein έφυγε από την ομάδα 6 μήνες μετά. Επέστρεψε ως προπονητής το 1965 -ο Tully είχε φύγει από τη Celtic το 1959 και το1960 σταμάτησε το ποδόσφαιρο. O Stein έγινε ο πρώτος προτεστάντης προπονητής της Celtic και το 1967 η ομάδα που έφτιαξε -μείγμα καθολικών και προτεσταντών- σάρωσε τα πάντα, πήρε όλους τους εγχώριους τίτλους και το κύπελλο Πρωταθλητριών κι έμεινε στην ιστορία με το προσωνύμιο «Lisbon Lions». Η απόλυτη δικαίωση για τον Stein που όταν του πρότειναν να φτιάξει μια ομάδα με καθολικούς, απάντησε πως «η Celtic δεν είναι Rangers (σ.σ. οι Gers δεν δέχονταν τότε καθολικούς στην ομάδα), είναι μια ομάδα ανοικτή σε όλες τις φυλές, τις θρησκείες και τις εθνικότητες κι είναι σημαντικό να μείνει έτσι».

Το 1971 ο Tully πέθανε σε ηλικία 47 ετών στο σπίτι του στο Μπέλφαστ, λίγες μέρες μετά ένα γράμμα έφτασε στον Stein, το είχε γράψει ο Tully στο νεκροκρέβατο του. Αναφερόταν στο «μάθημα» που του έδωσε ο Stein το 1956 «αποδεικνύοντας ότι η μισαλλοδοξία είναι για ηλίθιους» με την ομάδα που είχε φτιάξει. Ο Tully παραδέχτηκε ότι ήταν πολύ περήφανος για να ζητήσει συγγνώμη προσωπικά και το μετάνιωνε πάντα, ήξερε ότι πέθαινε και ζήτησε από τον Stein μια χάρη. Να είναι από αυτούς που θα κουβαλούσαν το φέρετρο του.

Η κηδεία του Tully θα μάζευε πολύ κόσμο και η  -γνωστή τότε για τη βιαιότητα της- αστυνομία της Βορείου Ιρλανδίας, η περίφημη RUC, επισκέφτηκε τη Celtic και προειδοποίησε τους υπεύθυνους ότι κανείς προπονητής, μέλος, πρώην ή νυν παίκτης δεν πρέπει να ταξιδέψει στο Μπέλφαστ, ήταν περίοδος μεγάλων ταραχών και  «δεν θα μπορούσαν να εγγυηθούν για την ασφάλειά τους».

Ο Stein όμως δεν υπήρχε περίπτωση να δεχτεί κάτι τέτοιο, ταξίδεψε με άλλο όνομα στο Μπέλφαστ ρισκάροντας να συλληφθεί, και θέλοντας να τιμήσει τον παλιό του συμπαίκτη, πήρε μαζί του και τον -νεαρό τότε- αρχηγό της Celtic, τον Billy McNeill, και οι δυο τους ήταν μεταξύ αυτών που σήκωσαν το φέρετρο του Tully.

Αυτός ήταν ο Jock Stein, είχε σταθεί στο πλευρό των ανθρακωρύχων στην απεργία του 1985, το 1971 στην τραγωδία του Ibrox είχε μείνει στο γήπεδο βοηθώντας νοσοκόμους και γιατρούς. «Ένας σπουδαίος προπονητής, κολλητός μου για χρόνια, με καρδιά από χρυσάφι θα σου δώσει και το τελευταίο του σελίνι, είναι ο καλύτερος» είχε πει για τoν Stein ο –θρυλικός προπονητής της Liverpool-  Bill Shankly.

Σε εκείνο τον περίφημο καυγά του 1956 απέναντι στον Stein είχε βρεθεί ο Tully, ο θερμόαιμος Ιρλανδός καθολικός που δεν δίστασε όμως να παραδεχτεί το λάθος του, ακόμα και από το νεκροκρέβατο του κι η τελευταία του επιθυμία συγκλονίζει. Ένας προτεστάντης κι ένας καθολικός, τους χώριζαν πολλά, αλλά υπήρχε κάτι που τους ένωνε, και τους κράτησε ενωμένους και μετά το θάνατο του Tully, η Celtic. «Μια ομάδα ανοικτή σε όλες τις φυλές, τις θρησκείες και τις εθνικότητες κι είναι σημαντικό να μείνει έτσι» είχε πει ο Stein. Το μίσος, η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός δεν έχουν θέση στην κοινωνία και το ποδόσφαιρο είναι μέρος της.