Γιατί ο Lennon έχει χάσει την πλοκή

Αν υπήρχε διαγωνισμός για τη μεγαλύτερη φαν του Neil Lennon, θα τον κέρδιζα. Τον πίστευα από την πρώτη φορά που ήρθε στη Celtic, όταν οι περισσότεροι ισχυρίζονταν ότι πρόκειται για μία τρέλα. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές που έχει βγάλει το Ηνωμένο Βασίλειο. Όμως, πλέον, θεωρώ ότι έχει χάσει την πλοκή.

Ειδικά μετά το -κατά την άποψή μου κακώς γενόμενο- ταξίδι στο Ντουμπάι, ο Lennon έχει μετατρέψει τον εαυτό του στο θύμα που όλοι κυνηγούν και θέλουν το κακό του, ενώ έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα της ομάδας. Αρχικά με την αντίδρασή του στις δηλώσεις του John Hartson και στη συνέχεια με την αντίδρασή του στην κυβερνητική απόφαση για απομόνωση όσων από την ομάδα ήρθαν σε επαφή με κρούσματα.

Ο John Hartson, παλιός συμπαίκτης, φίλος του Lennon, και σχολιαστής, είπε δημόσια πως ίσως ήρθε η ώρα ο Lennon να κάνει ένα διάλειμμα. Ο προπονητής της Celtic θεώρησε ότι θα έπρεπε να του το πει πρώτα εκείνου, ξεχνώντας προφανώς πως όταν ένας σχολιαστής καλείται να πει δημόσια την άποψη του για κάτι ή για κάποιον δεν έχει τη δυνατότητα -την πολυτέλεια, αν θέλετε- να πει «χχχμμμμμμ, μισό να πάρω πρώτα τον Neil να του τα πω και μετά σας τα λέω κι εσάς».

Όσον αφορά την απόφαση της κυβέρνησης, ο Lennon δήλωσε πως θεωρεί ότι «δεν πρόκειται πλέον για θέμα (δημόσιας) υγείας». Μια τραγικά άκαιρη δήλωση, όταν το Ηνωμένο Βασίλειο είναι πλέον πρώτο σε νεκρούς παγκοσμίως, και όταν η Celtic έχει επιβεβαιωμένα κρούσματα. Δεν γίνεται εν μέσω πανδημίας, και όταν φίλαθλοι της Celtic θρηνούν δικούς τους ανθρώπους, να λέει κάτι τόσο παράλογο από τη θέση του προπονητή της ομάδας. Είναι προσβολή και για τα θύματα, και για τους συγγενείς τους.

Έχοντας ζήσει πολλά χρόνια στην Σκοτία, ο Lennon έχει αποκτήσει ένα χαρακτηριστικό πολλών Σκοτσέζων: το πείσμα. Ένα πείσμα μεγάλο …και σίγουρο. Δεν εγκαταλείπει, δεν τα παρατά, δεν παραδίνεται. Κάτι που σε πολλές περιπτώσεις είναι ένα τεράστιο προτέρημα, όμως σε κάποιες άλλες είναι ένα τραγικό ελάττωμα.

Η εμμονή για το πρωτάθλημα, ένα πρωτάθλημα που μόνο μαθηματικά μπορεί να πάρει η Celtic, έχει απορροφήσει όλη την ενέργεια του Lennon. Μπορώ να τον φανταστώ να κάθεται στον καναπέ του σπιτιού του και να σκέφτεται μόνο πώς θα κάνει το 10 στα 10. Να τον ρωτάει η γυναίκα του τί θέλει για βραδυνό και να απαντάει «δέκα fish fingers, luv». Όταν όμως κάποιος απασχολεί το μυαλό του 24/7 με την ίδια -εμμονική- ιδέα, η κριτική του σκέψη πάει περίπατο, παίρνει μαζί της και τη λογική, και η ζωή περνάει από δίπλα του μαζί και ένα σωρό άλλα σοβαρά θέματα και γεγονότα.

Αντί να κοουτσάρει την ομάδα με σοβαρότητα, κάνει μαθηματικές εξισώσεις με διαφορές βαθμών και εναπομείναντα παιχνίδια. Και κάπως έτσι βάζει -ανεξήγητα- στο τέρμα τον Μπάρκα, ο οποίος, ας το παραδεχτούμε, όταν ήταν μικρός παρακολουθούσε σε βίντεο συγκεκριμένο Έλληνα τερματοφύλακα, που κοιτούσε είτε όρθιος είτε γονατιστός την μπάλα να πηγαίνει άουτ με ύφος «το ήξερα ότι πάει άουτ, το έβλεπα στα μάτια της». Ταυτόχρονα, βλέπει παντού εχθρούς, ακόμα και ανάμεσα σε όσους τον αγαπούν και τον στηρίζουν, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ακούσει αυτά που του λένε, ή να τα ακούει απορρίπτοντάς τα, θεωρώντας μάλλον πως τα λένε θέλοντας το κακό το δικό του, των παικτών του, της ομάδας γενικότερα.

Την ώρα που τα tabloids της Σκοτίας κάνουν πάρτι με την κριτική του Ally McCoist (θρύλος των Rangers, πρώην προπονητής της Εθνικής Σκοτίας, και σχολιαστής) και του Andy Walker (πρώην παίκτης της Celtic, σχολιαστής, και συνήθως σε κόντρα με τον Lennon), πολλοί φίλαθλοι της Celtic συμφωνούν μαζί τους. Η πλέον πρόσφατη συνέντευξη τύπου του Lennon ήταν ένα ατελείωτο «μόνος μου εναντίον όλων σας», με τη βεβαιότητα ότι έχει στο πλευρό του τη διοίκηση, η οποία πάντως ζήτησε μια υποτυπώδη συγγνώμη για το ταξίδι στο Ντουμπάι. Και σαν να μην έφταναν αυτά, μέσα σε λίγες ώρες, ο Lennon ζητά να αποκλειστεί το Sky Sports από τις συνεντεύξεις τύπου της Celtic -εκτός αν ο Andy Walker ζητήσει συγγνώμη- και η διοίκηση αποφασίζει να τον αγνοήσει. Η κατάσταση έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που κάποιος αναρωτιέται: Ο Lennon βλέπει παντού εχθρούς ή έχει αρχίσει να τους δημιουργεί;

Σε κάθε περίπτωση, η προσφορά του Lennon στην ομάδα είναι τεράστια, μοναδική, και αναμφισβήτητη. Όσα κέρδισε ο Lennon με την Celtic, δεν θα μπορούσαν κάποτε να τα δουν, φίλαθλοι και διοίκηση, ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα. Μπορεί μόνο ο ίδιος ο Λένον να πίστευε πως όλα αυτά ήταν δυνατόν να συμβούν, όπως και τώρα πιστεύει ότι είναι δυνατόν να συμβεί το ακατόρθωτο. Ίσως για τον ίδιο, το καλύτερο να είναι να αποδείξει μόνος του στον εαυτό του ότι κάποιες φορές κάνει λάθος, ότι το πείσμα είναι χρήσιμο συχνά, αλλά όχι πάντα. Το μεγάλο ερώτημα, εδώ, είναι αν αυτό συνάδει με το καλό της ομάδας.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Lennon έχει χάσει την πλοκή. Η διοίκηση όμως είναι αυτή που πρέπει να αποφασίσει, αν όντως είναι έτσι, αλλά μπορεί να την ξαναβρεί, ή αν πρέπει να απομακρυνθεί πριν κάνει μεγαλύτερη ζημιά στην ομάδα. Εν μέσω μιας σεζόν βγαλμένης από επιστημονική φαντασία, πρέπει να παρθούν οι πιο σημαντικές αποφάσεις των τελευταίων χρόνων. Μένει να δούμε αν θα παρθούν εδώ και τώρα, ή αν η διοίκηση θα δώσει πίστωση χρόνου στον Lennon, στο πείσμα του, και στο όνειρό του για το ten in a row.